Pierw­sza dru­ży­na o takim nume­rze zosta­ła zało­żo­na w 1935r. Funk­cjo­no­wa­ła tak­że pod nazwą 81 War­szaw­ska Kole­jo­wa Dru­ży­na Har­ce­rzy. Boha­ter: Wła­dy­sław Syro­kom­la. Dzia­ła­ła przy Świe­tli­cy Rodzi­ny Kole­jo­wej (ul. Syro­kom­li 2) na Pel­co­wiź­nie i Nowym Bród­nie. We wrze­śniu 1939 jej har­ce­rze wyru­sza­ją z War­sza­wy w skła­dzie Bata­lio­nu Har­cer­skie­go. Dru­ży­na uczest­ni­czy w dzia­ła­niach Okrę­gu Sza­rych Sze­re­gów Pra­ga, gdzie wcho­dzi w skład Huf­ca Bród­no. Ist­nie­je też w Huf­cu Pra­ga po woj­nie wymie­nia­na co naj­mniej do 1947 r. Potem wykre­ślo­na z reje­stru.

Po reak­ty­wa­cji ZHP na jesie­ni 1956 r., w trzy lata póź­niej, w 1959r dru­ży­nie har­ce­rek powsta­łej przy Zasad­ni­czej Szko­le Han­dlo­wej nr 1 przy ul. Odyń­ca 61 przy­zna­no numer 81 w ramach Huf­ca Moko­tów Zachód. Z począt­kiem lat 60. dzia­ła­ły już 2 dru­ży­ny, któ­re przy­ję­ły nazwy „Akan­ty” i „Sko­fi­ty”, dzia­ła­jąc w ramach szcze­pu 81 WDH-skich im. Ire­ny Kosmow­skiej (dzia­łacz­ki ludo­wej, zamor­do­wa­nej przez hitle­row­ców, któ­rej cia­ło spro­wa­dzo­no do War­sza­wy i pocho­wa­no na Powąz­kach wła­śnie na począt­ku lat 60.). Dru­ży­ny dzia­ła­ły przy ZSH 1 oraz przy Tech­ni­kum Eko­no­micz­nym nr 8, któ­re poja­wi­ło się po prze­no­si­nach szko­ły do nowej sie­dzi­by przy ul. Joliot Curie 13. TE8 (tzw. Teoś) zgod­nie z ówcze­sny­mi tren­da­mi zaczę­to suk­ce­syw­nie „wyga­szać” pod koniec lat 60. (ostat­nia matu­ra w 1972 roku), a jego miej­sce zaję­ło Liceum Eko­no­micz­ne nr 8 (czy­li Leoś). W 1975 r. powo­ła­no Zespół Szkół Eko­no­micz­nych nr 3.

W moc­no sfe­mi­ni­zo­wa­nych szko­łach poja­wia­li się cza­sem chłop­cy (naj­czę­ściej w kla­sach „E”) i część z nich zaczę­ła się krę­cić koło har­ce­rek. Jakoś tak się zło­ży­ło, że z przy­czyn dziś już nie­zna­nych „przy­gar­nę­ły” ich Akan­ty, przy któ­rych zaczął dzia­łać zastęp męski, w oko­li­cach roku 1967 powsta­ła z nie­go 81 WDH‑y. Dru­ży­na męska po trwa­ją­cych prze­szło rok sta­ra­niach zaini­cjo­wa­nych przez ówcze­sne­go jej dru­ży­no­we­go Andrze­ja Kasprzy­ka uzy­ska­ła w mar­cu 1974 for­mal­ne imię „Cicho­ciem­nych” roz­ka­zem spe­cjal­nym Komen­dy Huf­ca L.1/74 z dnia 23 mar­ca 1974. W ramach akcji zdo­by­wa­nia imie­nia har­ce­rze spo­ty­ka­li się z żyją­cy­mi Cicho­ciem­ny­mi w cza­sie comie­sięcz­nych spo­tkań ich koła kole­żeń­skie­go a samo nada­nie imie­nia uro­czy­ście ogło­szo­no w trak­cie świa­to­we­go spo­tka­nia żoł­nie­rzy CC (opi­sa­no to w arty­ku­le tygo­dni­ka WTK nr 17/1974 z 28.IV.1974 w arty­ku­le „Czu­waj! Cicho­ciem­ni” – acz­kol­wiek pomy­lo­no kil­ka szcze­gó­łów).

Z ww. wzglę­dów Akan­ty na obo­zy i zgru­po­wa­nia jeź­dzi­ły naj­czę­ściej z chło­pa­ka­mi z dru­ży­ny męskiej, a Sko­fi­ty z 38 WDH przy Tech­ni­kum Mecha­nicz­nym na Rako­wiec­kiej.

We wrze­śniu 1973 szczep 81 WDH for­mal­nie rozwiązano/zawieszono, odwo­łu­jąc jed­no­cze­śnie jego komen­dę, ale przez okres całe­go następ­ne­go roku wszyst­kie 3 for­mal­nie nie­za­leż­ne dru­ży­ny bar­dzo ści­śle ze sobą współ­pra­co­wa­ły, uzgad­nia­jąc i koor­dy­nu­jąc wszel­kie swe dzia­ła­nia. Po roku Hufiec ponow­nie for­mal­nie powo­łał szczep wraz z komen­dan­tem.

W doku­men­ta­cji dostęp­nej w Komen­dzie Huf­ca ZHP Moko­tów nie uda­ło mi się odna­leźć ani roz­ka­zów powo­łu­ją­cych dru­ży­ny i szczep, ani go osta­tecz­nie likwidujących/rozwiązujących. Ostat­nie wspo­mnie­nia ludzi mówią, że wszyst­kie dru­ży­ny „zmar­ły” natu­ral­nie w oko­li­cach roku 1981. Dziś (w XXI w.) nie dzia­ła w War­sza­wie żad­na dru­ży­na o nume­rze 81, ani w struk­tu­rach ZHP, ani w żad­nej innej orga­ni­za­cji har­cer­skiej (bo np. „zaprzy­jaź­nio­na” z Akan­ta­mi 14-tka, któ­rej wie­lo­let­nią komen­dant­ką była śp. Renia Bogu­szew­ska [z d. Walen­cik] dzia­ła do dziś w ramach ZHR).

 Obo­zy
(Z — pod­obóz na zgru­po­wa­niu Huf­ca)

Udział „dele­ga­cji” szcze­pu 81 w Raj­dzie Koper­ni­kań­skim koń­czą­cym Ope­ra­cję From­bork w 1973 r. był o tyle spe­cy­ficz­ny, że te 16 osób repre­zen­to­wa­ło na lip­co­wym raj­dzie Hufiec Moko­tów i Cho­rą­giew Sto­łecz­ną, jako pod­obóz nr 12 na tra­sie 4 ale jego komen­dant, ówcze­śny dru­ży­no­wy 81 CC Andrzej Kasprzyk jako jedy­ny z ponad 50. komen­dan­tów podo­bo­zów nie był wte­dy instruk­to­rem i miał sto­pień star­szo har­cer­ski – pio­nier, co każ­do­ra­zo­wo budzi­ło u resz­ty spo­re zasko­cze­nie – zwłasz­cza na uro­czy­stym ape­lu wszyst­kich podo­bo­zów we From­bor­ku.

Oprac. Andrzej Kasprzyk